Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Duo Reges: constructio interrete. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status
naturae congruentis tenet;

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Natura sic ab iis investigata est, ut nulla pars caelo, mari, terra, ut poëtice loquar, praetermissa sit;
Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Bork: Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Bork: Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Pollicetur certe.: Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Si longus, levis.: Quae est igitur causa istarum angustiarum?
Nulla erit controversia.: Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Tubulo putas dicere? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Quis est enim aut quotus quisque, cui, mora cum adpropinquet, non refugiat timido sanguen átque exalbescát metu?
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Bork
Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus?